- autor: Michał Walczak
- reżyseria: Michał Walczak
- scenografia: Małgorzata Tarasewicz-Wosik
- muzyka: Jerzy Bielski
- multimedia: Krzysztof Kiziewicz
- konstrukcja lalek wielkoformatowych: Łukasz Puczko
występują:
- Dagmara Sowa (Joanna)
- Błażej Piotrowski (Krystian)
- Paweł Chomczyk (Piotr)
- Łukasz Puczko (Żubr)
Odcięte od teatru live z powodu pandemii koronawirusa małżeństwo Joanny i Piotra przechodzi ostry kryzys, konfrontując się z własnymi demonami, rozliczając z przeszłością i dziczejąc. Apartament pozbawiony gosposi ze Wschodu zamienia się w dżunglę emocji, które nie znajdują ujścia w jodze, fitness czy oglądaniu spektakli online. Dopiero gdy do mieszkania przychodzi kurier z tajemniczą przesyłką i okazuje się być aktorem Krystianem, który stracił wiarę w swój zawód – pojawia się szansa na ratunek – przez teatr. Domowy, prywatny teatr z etatowym, całodobowym aktorem to innowacja, która z jednej strony zapewnia artystom utrzymanie w czasie pandemii a z drugiej – kanalizuje toksyczne emocje małżeńskie we wspólnym tworzeniu sztuki. Między Piotrem, Joanną i Krystianem rozpoczyna się perwersyjna i erotyczna gra, w której maski z papier mache, lalki i kostiumy domowej roboty zaczynają żyć własnym życiem, odsłaniają głęboko skrywane tajemnice i pragnienia. Przybyła ze Wschodu zaraza okazuje się dla małżeństwa Joanny i Piotra i całego Zachodu oczyszczającym rytuałem, któremu patronuje tajemniczy Metalowy Szczur.
Prapremiera thrillera pandemicznego Michała Walczaka to kolejna po „Krwawej Jatce” produkcja zrealizowana przez Grupę Coincidentia, która zadaje pytanie o sens teatru w coraz bardziej wyalienowanej – nie tylko przez pandemię – rzeczywistości i bada możliwości połączenia nowych technologii z teatrem formy. Inspirowany kinem i teatrem Dalekiego Wschodu „Rok metalowego szczura” to próba odnalezienia nowego, kinoteatralnego języka który ocali zdolność do śnienia i opowiadania historii w warunkach pandemii, nie tylko koronawirusa ale także - zarazy toksycznych informacji, lęków i manipulacji, odbierających wiarę w możliwości dzielenia się emocjami.